Ya HakK!
Tavuk ve Kartal
Kapasitesi olduğu halde imkân ve katiyetlerini gerektiği gibi kullanamayan Cem, üniversite hazırlık sınavlarında gerektiği gibi başarı elde edemez. Başlangıçta babası bu durumu anlayışla karşılar ama ilerleyen günlerde bu durum Cem için ciddi şekilde sıkıntı oluşturmaya başlar. Çünkü Cem, imkan ve kabiliyetlerini kullanamamakla kalmayıp yavaş yavaş “öğrenilmiş çaresizlik” çukuruna sürüklenmektedir. Bu durumda baba, oğlu Cem’i karşısına alır ve kendisine şu öyküyü anlatır;
Kartal yuvasındaki üç yumurtadan biri, deprem neticesinde tavuk çiftliğindeki samanların üzerine düşmüş, çiftlikteki tavuklar da bu esrarengiz yumurtayı sahiplenmeye karar vermişler. Gel zaman git zaman, yumurta çatlamış ve içinden civcivlerden farklı bir yavru çıkmış.
Tavuklarda bu duruma şaşırmışlar ama yapacak bir şey yokmuş eskisi gibi onunla ilgilenmeye devam etmişler. Ona, haklı olarak, bir tavuk gibi davranmışlar. Yavru kartalda kendini tavuk olarak görüyormuş. Ailesini çok seviyormuş. İçinden bazen, ben kimim? Sorusu geçiyormuş ama yapacak bir şey yokmuş o bir tavukmuş ve bunu böyle bilmeliymiş.
Bir gün çiftlikte oyun oynarlarken, yukarı baktığında bir grup kartal'ın özgürce uçtuklarını görmüş. “Aman Allah'ım, ne kadar güzel uçuyorlar. Ben de onlar gibi uçmayı çok isterdim” demiş. Tavuklar, bu düşünceye hep birlikte gülmüşler. Sen bir tavuksun ve tavuklar uçamazlar, demişler. Küçük kartal, artık daha sık gökyüzüne bakıyor ve uçan kartallar gibi uçmak, özgür olmak istiyormuş. Ne zaman bu düşüncesinden arkadaşlarına, ailesine bahsetse, hep şu cevabı alıyormuş. Sen bir tavuksun. Bırak bu hayalleri.
Zamanla, küçük kartal da bu düşünceyi kabul etmiş. Her ne kadar kendisini farklı hissetse de çevreden gelen baskı neticesinde çaresizmiş. Ve kendisinin değil de çevresindekilerin haklı olabileceği inancı git gide artmaya başlamış ve bunun sonunda da hayal kurmaktan vazgeçmiş. Hayatını bir tavuk olarak yaşamaya karar vermiş. Ve hayatının sonu geldiğinde de bir tavuk! Olarak ölmüş.
Öykü bittikten sonra baba Cem’e döner ve “Bana göre sen bir kartalsın, tavuk değil. Öyleyse buna göre hareket et.” der. Bu cümleler Cem’i gerçekten derinden etkiler ve o günden sonra Cem sınavlara bir tavuk olarak değil de bir kartal olarak girer. Ve neticede bir kartal gibi puanlar alır, başarılar kazanır.
Kapasitesi olduğu halde imkân ve katiyetlerini gerektiği gibi kullanamayan Cem, üniversite hazırlık sınavlarında gerektiği gibi başarı elde edemez. Başlangıçta babası bu durumu anlayışla karşılar ama ilerleyen günlerde bu durum Cem için ciddi şekilde sıkıntı oluşturmaya başlar. Çünkü Cem, imkan ve kabiliyetlerini kullanamamakla kalmayıp yavaş yavaş “öğrenilmiş çaresizlik” çukuruna sürüklenmektedir. Bu durumda baba, oğlu Cem’i karşısına alır ve kendisine şu öyküyü anlatır;
Kartal yuvasındaki üç yumurtadan biri, deprem neticesinde tavuk çiftliğindeki samanların üzerine düşmüş, çiftlikteki tavuklar da bu esrarengiz yumurtayı sahiplenmeye karar vermişler. Gel zaman git zaman, yumurta çatlamış ve içinden civcivlerden farklı bir yavru çıkmış.
Tavuklarda bu duruma şaşırmışlar ama yapacak bir şey yokmuş eskisi gibi onunla ilgilenmeye devam etmişler. Ona, haklı olarak, bir tavuk gibi davranmışlar. Yavru kartalda kendini tavuk olarak görüyormuş. Ailesini çok seviyormuş. İçinden bazen, ben kimim? Sorusu geçiyormuş ama yapacak bir şey yokmuş o bir tavukmuş ve bunu böyle bilmeliymiş.
Bir gün çiftlikte oyun oynarlarken, yukarı baktığında bir grup kartal'ın özgürce uçtuklarını görmüş. “Aman Allah'ım, ne kadar güzel uçuyorlar. Ben de onlar gibi uçmayı çok isterdim” demiş. Tavuklar, bu düşünceye hep birlikte gülmüşler. Sen bir tavuksun ve tavuklar uçamazlar, demişler. Küçük kartal, artık daha sık gökyüzüne bakıyor ve uçan kartallar gibi uçmak, özgür olmak istiyormuş. Ne zaman bu düşüncesinden arkadaşlarına, ailesine bahsetse, hep şu cevabı alıyormuş. Sen bir tavuksun. Bırak bu hayalleri.
Zamanla, küçük kartal da bu düşünceyi kabul etmiş. Her ne kadar kendisini farklı hissetse de çevreden gelen baskı neticesinde çaresizmiş. Ve kendisinin değil de çevresindekilerin haklı olabileceği inancı git gide artmaya başlamış ve bunun sonunda da hayal kurmaktan vazgeçmiş. Hayatını bir tavuk olarak yaşamaya karar vermiş. Ve hayatının sonu geldiğinde de bir tavuk! Olarak ölmüş.
Öykü bittikten sonra baba Cem’e döner ve “Bana göre sen bir kartalsın, tavuk değil. Öyleyse buna göre hareket et.” der. Bu cümleler Cem’i gerçekten derinden etkiler ve o günden sonra Cem sınavlara bir tavuk olarak değil de bir kartal olarak girer. Ve neticede bir kartal gibi puanlar alır, başarılar kazanır.
