Ya HakK!
Bazen istedigimiz seye ulasabilmek icin elimizde avucumuzda ne varsa vermemiz gerekebilir. Hayatta buna hazirlikli olmak lazimdir. Ancak bundan da onemlisi ne icin ve hangi ideal ugruna bunu yaptigimizdir. Eger hakikaten onemli ve gerekli sey icin bunu yaparsak yaptigimiz fedakarlik, bir cesaret ve kahramanlik ornegi olur. Aksi halde ise sadece faturasi pahaliya patlayan, ucuz bir gosteri...............
HARIKA BIR TABLO
Resim ogretmeni, okuldaki basarili ve resme merakli ogrencilerle birlikte cok unlu bir ressamin resim sergisine gider. Iclerinden bir ogrenci harika bir resmin basinda kalakalmistir. Ogrencinin resme buyuk bir dikkat ve hayranlikla baktigini goren bir kisi, cocugun yanina yaklasir ve resim hakkinda ne dusundugunu kucuk ogrenciye sorar. Ogrenci resmin harika oldugunu soyler ve ekler: ''Duyma ozurlu bir kardesim var. Resme ozellikle de bu serginin sahibi ressamin resimlerine hayran. Keske yeterli param olsada bu resmi alip kardesime hediye edebilsem. Bu resim icin butun servetimi vermeye hazirim'' Sonra cebindeki tum parayi cikartir ve gosterir:''Iste butun servetim bu, bunlarin hepsini veririm.''
Bu cumle karsisinda, cocugun yanina gelen esrarengiz kisi, paralari alir ve resmi duvardan indirerek itina ile paketler. Altina da ismini yazar ve imzasini atar. Cocuk cok mutlu olmustur. Sevincle arkadaslarinin yanina kosar. Sevincten isme bakmaz bile, halbuki isim ve imza tablonun sahibi unlu ressam PICASSO'ya aittir.
Magazada Picasso'nun arkadaslari da vardir ve saskin saskin sorarlar:''Sen ne yaptin, o resmin degeri milyonlar ederdi. Neden bu kadar cuzi bir fiyata sattin?'' Picasso soyle cevap verir:''Evet, ben bu resme milyonlarini verecek bir suru insan bulabilirdim, ancak tum servetini bu resme verecek kac kisi bulabilirdim?''
HARIKA BIR TABLO
Resim ogretmeni, okuldaki basarili ve resme merakli ogrencilerle birlikte cok unlu bir ressamin resim sergisine gider. Iclerinden bir ogrenci harika bir resmin basinda kalakalmistir. Ogrencinin resme buyuk bir dikkat ve hayranlikla baktigini goren bir kisi, cocugun yanina yaklasir ve resim hakkinda ne dusundugunu kucuk ogrenciye sorar. Ogrenci resmin harika oldugunu soyler ve ekler: ''Duyma ozurlu bir kardesim var. Resme ozellikle de bu serginin sahibi ressamin resimlerine hayran. Keske yeterli param olsada bu resmi alip kardesime hediye edebilsem. Bu resim icin butun servetimi vermeye hazirim'' Sonra cebindeki tum parayi cikartir ve gosterir:''Iste butun servetim bu, bunlarin hepsini veririm.''
Bu cumle karsisinda, cocugun yanina gelen esrarengiz kisi, paralari alir ve resmi duvardan indirerek itina ile paketler. Altina da ismini yazar ve imzasini atar. Cocuk cok mutlu olmustur. Sevincle arkadaslarinin yanina kosar. Sevincten isme bakmaz bile, halbuki isim ve imza tablonun sahibi unlu ressam PICASSO'ya aittir.
Magazada Picasso'nun arkadaslari da vardir ve saskin saskin sorarlar:''Sen ne yaptin, o resmin degeri milyonlar ederdi. Neden bu kadar cuzi bir fiyata sattin?'' Picasso soyle cevap verir:''Evet, ben bu resme milyonlarini verecek bir suru insan bulabilirdim, ancak tum servetini bu resme verecek kac kisi bulabilirdim?''
