Ya HakK!
Nasıl ki bir bayram çaldığında takvim yapraklarını, kapı önüne bırakılmış gülmeler düşer hatıra...
Nasıl ki boş bir kâğıda mürekkep düştüğünde, geç kalınmışlığın kelimeleri tercüman olur duygulara...
Nasıl ki kalabalık anlarda bir yalnızlığa geçmek istenir, hayallerle kalındığındaysa başka adlar yankılanır kulakta...
Nasıl ki şuuraltına hapsedilmiş hayaller bir lahza terennüm eder, açılır göz kapakları ve inanılır her şeyin rüya olduğuna...
...
Hadi diyelim ki var olan her şey bir rüyadan ibaret! Ters ters bakma efendi, rüyada rüya görmekte maharet... Saltanat bu olmalı öyle ya, bir düşten öte düşe geçivermeli insan. Güzel sonla bitmeyen her düşü silivermeli senaryodan.
Doğmalı evvel vakitlerden fecir vakti, bir ağlamalı şöyle ulaşmadığı kulak kalmamacasına, yunup yıkanmalı taze ölüler gibi, sarıp sarmalanmalı her âşığa şevkati öğretircesine, bir ezan dinlemeli ki Bilal’ın sesini aratmamalı, ardına fısıldanmalı adı hanımsa Havva anadan, ağaysa Adem babadan...
Öyle de zamanı dilip lime lime, altın tepside sunmalılar önüne...
Bir çocukluk önce... Yüzü tebessüme, dili güzel sözlere, elleri sevgiye açılan...
Bir gençlik ardından... Mutluluğu ve huzuru vadesi gelmeden, sevdayı vadesinde yaşayan...
Bir yetişkinlik sonra... Yarılanmış bir yolda yoldaşına can, canından canlara kılavuz olan...
Bir de yaşlılık bitime bir kala... Gözünü dünyaya, gönlünü ukbaya bırakan...
Duyular şahlanmalı, hislerin tasvirini muharrirler değil, hisliler yapmalı...
Bakılacaksa bir şehre bu şehr-i İstanbul olmalı
Dokunacaksa parmaklar dikende gül aranmalı
Tadılacaksa taamlar sevdanın tadına ulaşmalı
Koklanacaksa kokular hep miski hatırlatmalı
Duyulacaksa kulaklara daim Furkan çalmalı
Rüya... Rüya işte!
Bir gün, bir rüya gelecek uykunun en tatlı anında ve bir rüya değiştirecek rüya dışında ne varsa...
Rüyada olsa bir düş, bir hayal gerçekleşiverecek ve rüyada da olsa bir gün başka bir rüya görülecek...
...
(Bir rüya arefesi... Rüya görmeyi unutan adıma ve diğer unutmuş olanlara...)
[Mahmut Sayar ]
