Gelincik!

Varoşların sevdaları gerçek olur çıkarsız
Bende seni öyle sevdim özüm gibi yalansız
İş ararken kahvelerde inanan gözlerin vardı
O dalgalı saçlarında gül kokan umut vardı
Yağmur çamur varoşlarda sımsıcak yürekler vardı
Aş pişmeyen ocaklarda aç doyuran umut vardı

Söyle birbirimizi nasıl sevdik
Saçları sırma gelincik
Gözleri sürme gelincik
Suçumuz neydi bizim

Sevdik birbirimizi deli sevdik
Saçları sırma gelincik
Gözleri sürme gelincik
Suçumuz neydi bizim

Varoşların sevdaları gerçek olur çıkarsız
Bende seni öyle sevdim özüm gibi yalansız
Gözlerinde bir ümitti yanıyordu yürek gibi
Yoksulluğun pençesinde arıyordu gözlerini
Yağmur çamur varoşlarda sımsıcak yürekler vardı
Aş pişmeyen ocaklarda aç doyuran umut vardı


Söyle birbirimizi nasıl sevdik
Saçları sırma gelincik
Gözleri sürme gelincik
Suçumuz neydi bizim

Sevdik birbirimizi deli sevdik
Saçları sırma gelincik
Gözleri sürme gelincik
Suçumuz neydi bizim

Şiir

Sen yüreğimin çayırlarında
Her mevsim umudu müjdeledin bana
Sen benim ellerinden tutabildiğim
Yanağını okşaya bildiğim
Sarılıp ağlayabildiğim
Dostum, sırdaşım, biricik sevdam
Ayrılık unutanlara mahsus
Ben seni unutamadımki
Ben senden ayrılamadımki
Yıllar neleri götürdü özümden
Neleri unuttu yüreğim
Selemi kapıldan yoksa İstanbul yamacında
Söyle suçumuz neydi bizim.