AĞliyordunuz…

Bir yerlerden başlamam gerekti EFENDİM,
Size olan sevgimi dile getirebilmek için.
Bir yerlerden başlamam gerekti EFENDİM,
Çektiğiniz onca acıyı hissedebilmek için.
Gül MUHAMMED’İM, CAN AHMED’İM, BENİM CANIM EFENDİM.
Bizler için kimleri karşınıza almadınız ki;
Siz her an Ümmetim Ümmetim dediniz.
Sanki o günü şimdi yaşıyorum Efendim.
Hani hainlerin attığı taşlardan yaralanmıştınız.
Hani Fatıma-ül Zehra Annem,
Babam diye koşarak geliyordu yanınıza.
Size bir sarılışı vardı Fatıma Annemin.
Hani ağlıyordunuz birlikte, dostlarınız da yanınızdaydı.
Biliyorum EFENDİM Siz yaranıza değil, hakaretlere değil,
Gönlü kör olanlar için AĞLIYORDUNUZ.
VE SİZ EFENDİM,
Her an Ümmetim Ümmetim dediniz.
Hani Uhud’da Savaştaydınız,
Heybetli Hamza’yı asıl orda yaşatmıştınız,
Ve SİZ EFENDİM ağır yaralanmıştınız,
Hani Uhud’un eteklerinde mağaraya çekilmiştiniz,
Ve SİZ EFENDİM o anda bile Ümmetim Ümmetim dediniz.
Sözlerinizde çok kez ahir zaman olurdu,
Bizlere kardeşlerim diye hitap ederdiniz,
Bu Yükün altında eziliyorum EFENDİM,
SİZE layık olamadığım için.
GÜL MUHAMMED’İM, CAN AHMED’İM, BENİM CANIM EFENDİM

:aro: