Son Defa Tevbe İçin Açıyorum Ellerimi

Bu yollar, bu kaldırımlar .. Bu deniz, bu dalgalar .. Bu gemiler, vapurlar .. Hiç biri boşuna değil ! Bu kalabalıklar, Bu insan ! kümeleri, Bu yığınlar ! Yığınaklar ! Kuru ağaçlar ! Çorak topraklar ! İmanlı görünen imansızlar !!! Hiç biri boşuna değil ! Biri cennetlere, Biri cehennemlere sebep: BEN NEREDEYİM NEYE SEBEBİM ?.. Neler oluyorla başlıyor, Ve verimsiz hasatla harmanlanıyor sorularım. Cevaplar arıyorum ! Bulamıyorum ! Hayata dair güzel şeyler kaybolmuş, Yoksa benmi zivanadan çıkmış yerlerdeyim, Bilemiyorum ! Burada kelimeler anlamlarını yitirmiş, Beyinler erimiş .. Ya Rabbi ! Kıyamet mi yaklaştı ? Kadim kitaplarda yazılanlar bir bir çıkıyor En sona ramak kaldı Ya Esfeli safiline / aşağıların en aşağısına Ya da !!! Zaman ! Ah bu zaman ! Bu zaman şüphesiz ahir zaman ! Kıyamete çeyrek kalmışken neden düzelmiyoruz ?! DÜZELEMİYORUZ !?! Sözler neden ismet tarlalarına giremiyor ? Gözler neden iffet çeşmesinden su içmiyor ? Yoksa ölümü öldürdük mü ? Hani dönüşler O’ naydı ? Hani galu Bela’ daki söz ? Hani “Eseltu bi rabbikum” a “Bela” demiştik ? Ya Rabbi ! Biz zalimlerden olduk ! “Lailahe illa ente subhaneke inni küntü minezzalimin” Nerede o Kur’an-ı Hakim ? Hangi duvara çakılmış çivide !? Hangi anneannenin cehizliğinde !? Nerede hadis kitapları ? Sahih-i Müslim ? Kedilerin Babası Hz Ebu Hureyre’ den nakledilen hadisler nerde ? Nerde Sünneti Seniyye ? Ya Rabbi ! Yok mu bir çare ? Yok mu bir çıkar yol ? Çıkmaz sokaktan çıkmak için ne yapmalı ? Bu dünya isteğinden, İhanetlerden, Maskelerden, Düzenbaz dillerden nasıl kurtulmalı ?... Soru yumağı beynimde harç olurken, Bir tokat düşüyor enseme Kamer Suresi’ nin 17. ayeti doluyor gözlerime Zira Rabb’ı Rahim o ayette ; “Kuşkusuz biz Kur’an-ı da öğüt için kolaylaştırdık. Öğüt alan var mı ?” diyor. Kella diyorum acziyetimle ! Ve ağlamaya başlıyorum ! Ilık ılık göz yaşlarım dudaklarımı ıslatıp, Ağzıma düşüyor .. Çaresizliğin girdabında değilim ! Cehaletin mengenesine atmışım kendimi ! İntiharlığı seçmişim dünyalık için, Ahiretim için intihar etmişim. Oysa Üstad’ın ; “Tel tel ve iplik iplik dikselerde ağzımı; Tek ses duysalar, (Allah) … Yoklayanlar nabzımı.” Şiirini okumuş ve yönümü çizmiştim Önce “Estağfirullahel azim ve etubu ileyh” diyecektim “Lailaheillallah” la devam edecektim. Sonra “Allahumme salli ala seyyidina MUHAMMED. Ve cennete her tesbihimde ağaç olacak olan; “Subhanallahi velhamdulillahi vela ilahe illallahu vellahu ekber vela havle vela kuvvete illa billahil aliyyil azim” i söyleyecektim İşte yeniden şahlanıyor imanım. Son defa tevbe için açıyorum ellerimi : Ya Rabbi ! Tüm günahkarlığımla ve acziyetimle yeniden kapını çaldım. Anladım ki Sen’ den başka gidecek yerim yok ! Anladım ki Sen’ den başka beni affedecek yok ! Okudum ki Sen affeden ve affetmeyi sevensin ! Okudum ki Sen üzerine rahmeti yazmışsın ! Okudum ki Sen’ i sevenleri Sen de seversin ! En Sevgili Sen’ i bilip kapına geldim ! Şüphesiz ki rahmetini diliyor, umud ediyorum Bana gazap edersen de şüphesiz ki ben fazlasıyla hakkettim. Bu günahkar kulunu affet Ya Rabbi !! , amin, amin .. Elhamdulillahirrabbilalemin Vesselatu vesselamu ala rasulina muhammedin ve ala alihi Ve sahbihi ecmain …
ALINTI