Ya HakK!
Kim bilir; belki de kendimizi kendimizden ayıran bir dağız. Ferhad olup Şirin olan yanımızı arıyoruz. Dağın öbür tarafında bırakıyoruz kendimizi; hep bu yamaçta kalıp kazıyoruz kazıyoruz… Kimbilir, belkide kendi kendimizi kesen bir bıçağız. İsmail olup kendimizi kurban ediyoruz;hep eksiltiyoruz kendimizi, hep kesiyoruz kendimizden . Kim bilir kendimizi kendimize haram eyleyen bir günahız. Züleyha olup Yusuf olan yanımızı kandırıyoruz, Yusuf olan kalbimizi zindana sürüyoruz. Kim bilir; kendimizi kendimizden ayıran bir çölüz. Mecnun olup Leyla olan yanımızı yalnız yapayalnız bırakıyoruz. Kim bilir kendi kendimizi ağlatan kocaman bir yarayız. Kerem olup aslımızı arıyoruz;bulamıyoruz.
Suların sızısından habersiz yaşıyoruz. Suların sızılarını bile fark edecekken, kendi sızılarımızla körleşiyoruz. Kendimizi de fark etmez hale geliyoruz. Kendimizi kendimizde yitiriyoruz. Kendi ellerimizi kendi ellerimizden çekiyoruz. Göz göze gelemiyoruz kendimizle. Yüzleşemiyoruz. Kendi kendimizi sokağa atıyoruz.
Kendimizi kendimizden sürgün ediyoruz Kendimize kendimizi çok görüyoruz. Oysa insan olduğundan fazlasıdır her zaman. Ama bilmiyoruz. Ama bilmediğimizi de bilmiyoruz.
Sızısız yaşıyoruz.Issız yaşıyoruz
ALINTI
Suların sızısından habersiz yaşıyoruz. Suların sızılarını bile fark edecekken, kendi sızılarımızla körleşiyoruz. Kendimizi de fark etmez hale geliyoruz. Kendimizi kendimizde yitiriyoruz. Kendi ellerimizi kendi ellerimizden çekiyoruz. Göz göze gelemiyoruz kendimizle. Yüzleşemiyoruz. Kendi kendimizi sokağa atıyoruz.
Kendimizi kendimizden sürgün ediyoruz Kendimize kendimizi çok görüyoruz. Oysa insan olduğundan fazlasıdır her zaman. Ama bilmiyoruz. Ama bilmediğimizi de bilmiyoruz.
Sızısız yaşıyoruz.Issız yaşıyoruz
ALINTI
