Ya HakK!
Kırık Umutlar Sokağı
dalları kırılmış ağaçlar altındayım
kırık bir kaldırım taşının üstünde
kırık bir kalbin sahibiyim
bana dokunma…
Dokunsan ağlayacak gibiyim
burası kırılmış umutlar sokağı
dokunduğum her şey kırık
kime baksam
boğazında düğümlenmiş bir hıçkırık
sanki buralardan hiç ayrılmamış ayrılık…
Burası vazgeçmişler sokağı…
Hayaller darmadağın olmuş
sanki hiç uğramamış buralara bahar
ağaçların dallarında kırık kanatlı kuşlar…
Herkes bir sebepten olmuş sürgün
herkesin kalbi birilerine kırgın…
Burada sular her an durgun…
Kıştan sonra baharı beklerken
aniden gelmiş bir vurgun…
Ve kırık umutlar sokağına sürgün…
Yüzlere hiç yakışmamış tebessüm
ağlayan taşları ilk kez burada gördüm
belki ben de ağlarım
bir ağacın altında biterken ömrüm…
Aşkı belki ben de anlarım
bir sonbaharda gelince ölüm.
(Alıntı)
