EKMEK KIRINTILARI...

ne kadar anlamlı bi hikaye değil mi?
şimdi o çocuk yüreğimi ararım.kötülük beklemeden, hep saf duyguları yansıtan o çocuğu bende özlüyorum.o kadar değişiyor ki insan;herkes üstüne başına bakıp sadece fiziksel olarak değişimi farkediyor.oysa insan büyüdükçe günahları artıyor, günahları arttıkça derdi daha da artıyor.
ekmek kırıntıları konusunda da, annem ekmek kırıntısı ne kadar fazla olursa bir evde, berketi de o kadar az olur o evin demişti.şimdi kendi evimden uzakta ekmek kırıntılarını gördükçe annemin szöleri aklıma gelir

Evet ders çıkarılıcak bir hikaye gerçektende...
Küçük kız bile bunları akıl ediyorda biz onları hiç düşünmeden yaşıyoruz..
Ekmek kırıntıları deyince benimde aklıma hep karıncalar gelir,Küçükken kapının kenarlarında bulunan karınca yuvalarının önüne hep ekmek kırıntılarını koyardım. (: seninde dediğin gibi Toprak "şimdi o çocuk yüreğimi ararım" bende..

İlk okuduğumda gözlerim baya sulanmıştı. Nerde bizde o hassasiyet..

geçti bitti...devir spükülasyon devri!ya birine taş atacaksın ya kafasını yaracaksın.global bi ivme var zamanda...soğuk nevaleden daha çok ne üretiliyor ki bu dönemde?

yüreğinize sağlık Allah razı olsun çok hoş bir hikaye..
yüreğimizi ısıtmalı insan olduğumuzu insanın insana muhtaçlığını unutmamalıyız hassasiyetlerimizi yitirmemeliyiz ve bence en önemlisi yüreği sevgi ve şevkat dolu çocuklar yetişitmeliyiz..