Ya HakK!
[b]iki arkadaş varmış birisi cok saf, her şeye inanan bir tip diğeriyse kurnaz biridir. iki arkadaş birbirlerine o kadar güveniyorki biri canını istese diğeri hemen çıkarır verir. bir gün kurnaz olan saf olanın yanına gider para ister saf olan arkadaşını hiç kırmaz ve hemen cebindeki bütün parayı arkadaşına verir.Arkadaşı bu para ile işlerini düzeltir. Bir süre sonra kurnaz olan yine arkadaşının yanına gider ve evlenmek olduğu nişanlısını çok beğendiğini ve ondan vaz geçmesini ister saf olan çok şaşırır ve ne diyeceğini bilemez fakat aralarında o kadar kuvvetli bir bağ vardır ki nişanlısından vaz geçer. Zaman içinde saf olanın işleri bozulur birden arkadaşı aklına gelir, ben ona sıkıştığında iyilik yapmıştım der ve arkadaşının iş yerine gider, çalışmak için iş ister ama arkadaşı ona iş vermez bizimki pişmanlık ve üzüntü içinde geri döner yine de arkadasına kızamaz. Bir gün yolda dolaşırken yaşlı bir adama rastlar fakir olduğu için ilaç alamadığını söyler saf olan ilaçlarını alır içirir evine alır sohbet ederler bir süre sonra adam gider aradan az bir zaman geçer adamın öldüğünü duyar adam çok zengindir bütün mirasını saf gence bırakmıştır.bizim saf arkadaşına olan kırgınlıgıyla gider arkadaşının iş yerinin karşısından bir ev alır ve oraya oturur. birgün dilenci kadın saf gencin kapısını çalar çok aç olduğunu ve yemek vermesini ister, bizim saf kadını içeri alır karnını doyurur kimsesinin olmadığını duyunca kendisinin de yalnız olduğunu söyler evine alır temizlik işlerini ve yemek yapması karlığı birlikte yaşamayı teklif eder kadın hiç düşünmeden kabul eder. bir süre sonra kadı bizim safa kafasına uygun bir kızla evlenmesini söyler bizim safta öyle bir kız tanımadığını söyleyince kadında istersen ben böyle bir kız tanıyorum istersen aranızı yapabilirim der. görüşmeler sonucunda evlenmeye karar verilir düğün davetiyeleri bastırılır bizim saf kırgın arkadaşına da davetiye gönderir amacı arkadasından vazgeçememesi ve geldiği durumu görmesini ister düğüngünü gelir çatar düğün sahibi bir şeyler söylemek içi mikrofonu alır sahneye çıkar baslar yasadıklarını anlatmaya; bir gün bir dostum vardı benden borç para istedi bende cebimde olan parayı ona verdim daha sonra evlenmek üzere olduğum nişanlımı istedi içim kan ağlayarak nişanlımdan vaz geçtim çünkü biz gerçek dosttuk onun üzülmesini istemedim işlerim bozulunca onun fabrikasına gittim çalışmak için iş istedim ama o bana iş vermeyeceğini söyledi çok üzüldüm ama yine de arkadaşıma kızmıyorum çünki biz gerçek dosttuk. bu konusma üzerine kurnaz arkadaşı daha fazla dayanamaz sahneye çıkar mikrofonu alır başlar konuşmaya benimde bir zamanlar çok değerli bir dostum vardı işlerim bozulunca para istedim hiç çekinmeden son parasına kadar bana verdi . sonra çok sevdiği nişanlısını istedim ondanda vazgeçip bana verdi ama arkadaşımın nişanlısını istememin nedeni o kızın arkadaşıma göre birisinin olmamasıydı kendisi çok saf olduğundan arkadaşımı ancak bu şekilde kurtardım o kızdan işleri bozulduğunda gelip benden iş istedi arkadaşımı benim emrimde çalıştıramazdım iş vermedim günün birinde karşılaştıgı yaslı adam benim babamdı babam ölmek üzereydi onu arkadaşımın yanına ben gönderdim ve mirasını ona ben bıraktırdım evine gelen yaslı kadın benim annemdi ona iyi bakması için ben gönderdim ve şuanda evlenmekte olduğu gelinde benim kız kardeşim onu arkadasımla evlenmesi için ben razıettimİŞTE BİZ BÖYLE DOSTUZ...[b] 
