Ya HakK!
Bir yıldırım şiddetinde yaşadım mutlulukları
Kısacık ve anlık...
Asırlar kadar uzun sürdü esaretim
Hiç bir terk edilişim, kavuşmalara denk olmadı...
Kırk verdiklerimden, bir alamadım.
Sendin, bana çilenin ortasındaki güzellikleri
Görmek için gözler veren...
Sendin, ölümden sonraki gerçek kadar,
Yaraların iyileştiğini haber veren...
Kırılma noktamın yeniden birleştiği andın sen...
Ben, senden sonra hiç yaşamadım...
Okyanus ortalarındaki küçük adalara atıldım
Ekmeksiz ve sensiz…
İpsiz…
Sal üzerine bağladım umutları
Akıntılarda yaşattım sevdamı
Kıyılara, boğulanlardan sonra ulaştım
‘’Yaşamak direnmektir’i o zaman anladım
Büyüttüm kendimi, çocuksuzluğuma rağmen
Şarkılarımla, aşk katillerinin beyinlerini zonklattım
Karabasana büründün, uykularını kaçırdım birilerinin
Bir yanımın sende olduğunu düşünerek,
Eksiksiz ve daha fazla hissettim kendimi
Ben, senden sonra hiç ağlamadım...
Kahkahasız geçti sevinçlerim
Gururlanamadım başarılarımla
Hayalini gördüğümde, sarılmayı bile geçiremedim içimden
Kaçmandan korktum, gitmenden…
Sadece seyrettim, vitrindeki alamadıklarımı seyreder gibi
Sadece hayalini kurdum ve abartmadım.
Ben, senden sonra yetinmeyi öğrendim...
Senden sonra boyum uzadı, sonra güzelleşti yüzüm
Gülmeden, mutluluğumu hissettirebildim çocuklara
İçimdeki volkana rağmen, kahrolmayı çekemeyenlere…
Senden sonra büyüdüm ve senin yaşındayım şimdi
Ben, senden sonra hiç kırılmadım...
Ama hala sana muhtacım...
Dön!...
Kapıda seni sarmak isteyen biri var...
Ben, senden sonra hiç korkmadım...
Ama sensizliğe ölmekten korkuyorum...
Ben, senden sonra hiç sensiz olmadım...
"Alıntı"
